Met een bloedstollende kreet

'Een voorspelling?' gromde het konijn dreigend. 'Een voorspelling van wat precies, alsjeblieft?'
Ridder Danzibal haalde zijn schouders op. 'Van de toekomst natuurlijk. Misschien dat je in de toekomst gevangen wordt door een jager, die je verkoopt aan een slager, die een worst van je maakt, die...'
Met een bloedstollende kreet sprong Esmeralda naar Danzibal's gezicht. Die was blij dat hij zijn helm ophad, en dat het vizier gesloten was. Met haar nagels greep het konijn zich vast in de kijkgaatjes en het trok zich op totdat het naar binnen kon kijken. Zo bleef het bungelen, haar bloeddoorlopen oogjes nog geen twee centimeter verwijderd van Danzibal's bange gezicht. 'Één woord,' hijgde het, 'één verkeerd woord en je bent er geweest. Let nu goed op. Ik geef je nog een keer de kans om iets verstandigs te zeggen: waarop lijkt de vlek op mijn kop?'
'Mag ik 'm nog eens bekijken?' piepte de ridder.
'Tuurlijk,' antwoordde Esmeralda liefjes. Ze liet Danzibal's helm los, liet zich op de grond vallen en stak haar kopje in Danzibal's richting.'En?'
Het duurde een tijdje voor de ridder durfde te gokken: 'Een windmolen?'
'Nee, mallerd,' giechelde het konijn, 'wie heeft er nu ooit gehoord van een konijn met een windmolen op zijn kop? Jij bent ook een rare, zeg! Nou - zal ik dan maar gewoon zeggen wat het is, die vlek op mijn kruin?