Ach ja, natuurlijk, ik viel dood!

'Ik heb raar gedroomd,' zei Lenny-met-de-rooie-haren tegen Tante Heleen.
Tante Heleen glimlachte krakerig. 'Och lieve kind,' zei ze, 'maak je daar geen zorgen over. Ik droom zo vaak raar. Laatst nog: ik droomde dat ik droomde. En in de droom die ik droomde, droomde ik dat ik kon vliegen. En toen droomde ik dat ik wakker werd.
Als je wakker bent kun je niet vliegen, dus toen ik droomde dat ik wakker werd, viel ik onmiddellijk naar beneden. In mijn droom dus he, want in het echt viel ik helemaal niet dood natuurlijk. Anders had ik je dit niet kunnen vertellen. Behalve als dit een droom van jou zou zijn, maar dat is het niet want je bent wakker. En ik ook. Eh... waar was ik?'
'U viel dood,' ze Lenny gedwee.
'Ach ja, natuurlijk, ik viel dood. Wil je nog aardbeienlimonade?'
'Lekker.'
'Alsjeblieft.' Tante Heleen wachtte even of Lenny dankjewel zou zeggen, maar Lenny zei niks. Ze keek naar de geit die op een brandnetel stond te kauwen.
'Zou dat geen pijn doen?' vroeg ze zich af.
'Natuurlijk doet dat pijn,' antwoordde tante. 'Maar die geit van mij is geen watje, hoor. Waar was ik?
Oh ja, ik viel dood, hè? En toen werd ik een engel, zo één met vleugeltjes en een harp. Met die vleugels vloog ik terug omhoog om op een wolk te gaan zitten.
En toen werd ik écht wakker. En wat bleek? Ik was in mijn slaap op de kast geklommen en ik kon er niet meer af. Ik moest de brandweer bellen om me eraf te halen.´
Daar geloofde Lenny niks van. ´Oh ja,´ schamperde ze, ´hoe kon u nou bellen als u op de kast zat? Had u soms uw telefoon meegenomen, de kast op?´
´Er ligt een reservetelefoon op mijn kast,´ legde Tante Heleen uit. ´Want ik droom wel eens vaker.
En nou jij. Wat heb jij vannacht voor bijzondere droom gehad?´