Liever Eenpoot dan Nulkop

'Het probleem is uw vader, hoogheid. Die heeft het ons ten strengste verboden om u naar buiten te laten. "Als jullie de prinsen laten lopen," zei-die, "dan gaat jullie kop eraf." En hij doet het echt hoor!
Dus u kunt nou wel zeggen van ik hak je been d'r af en dan heet je voortaan Éénpoot, maar ik persoonlijk wordt liever Éénpoot genoemd dan Nulkop, als u begrijpt wat ik bedoel.'
'Mijn broer Suwayd heb je ook laten lopen,' zei Aziz. 'Kun je die niet beter terughalen, meneertje Toekomstige Nulkop?'
'Jaja, die gaan we zeker terughalen, hoogheid, geen zorgen, die vinden we in een wip.'
Aziz keek de dikke wachter aan met een arrogant, ongelovig glimlachje. En oh-ja-sukkel-denk-je-dat-nou-echt soort van glimlachje.
De dikke wachter begon een beetje te zweten. 'Oh zeker, maakt u zich geen zorgen,' herhaalde hij, 'Uw broer is al zo goed als gevonden. Ik denk dat ik bijna wel zeker weet waar hij is, en... eh...'
'Je kletst maar wat,' zei Aziz bot. 'Niet alleen heb je geen idee waar mijn broer is, je weet niet eens hoe hij eruitziet.'
'Oh jawel,' zei de wachter haastig, 'natuurlijk, uw broer, die ken ik wel, tenminste eh, eh... Suwayd... is dat die dunne met die grote neus?'
'Nee,' zei Aziz koeltjes. 'Dat is Taadj.'
'Oh ja, dat dacht ik eigenlijk al,' brabbelde de wachter, 'Taadj, natuurlijk! En Suwayd, Suwayd dat is die, eh, die met die moedervlek boven zijn oog?'
'Dat is een van de achtendertig Ali's' grijnsde Aziz. 'Je kletst. Zonder mijn hulp vind je Suwayd nooit terug. Dus ik ga mee.'
'Goed dan,' zuchtte de wachter. 'Wat kan het mij ook schelen. Mijn kop zal ik toch wel verliezen, ben ik bang, en ik lig straks liever in mijn graf met twee poten dan met één...'