Is er ergens brand?

'In een boom?' vroeg Lodewijk. Lodewijk was de brandweer-commandant en hij had al heel veel meegemaakt. Hij had oude dametjes gered uit brandende huizen. Hij had katten uit bomen geplukt. Hij had zelfs een keer een kat gered uit een brandend huis (maar dat was een speciaal geval want brandende huizen zijn verschrikkelijk gevaarlijk en een goede brandweerman waagt zijn leven niet voor een kat. Pech voor de poezen).
Maar nooit, nooit eerder had hij een oud dametje uit een boom geplukt. Zeker niet een oud dametje dat daar 's nachts, in haar slaap, in geklommen was.
Het wordt gekker en gekker, dacht Lodewijk. Maar goed, zo doe je nog eens wat nieuws op je ouwe dag.
'Mannen,' zei Lodewijk tegen zijn mannen, 'is er ergens brand?'
De mannen, die zaten te kaarten, keken niet eens op van hun spel. 'Vast wel,' zeiden ze. 'Maar niet hier in de stad, voor zover wij weten.'
'Dus de ladderwagen is vrij?'
'Ja Lodewijk,' zeiden de mannen. 'Zit er weer ergens een kat in een boom?'
'Nee, mannen. Er zit een oud vrouwtje in een boom.'
Wat?
Dat wilden ze zien, de mannen! Ze wilden allemaal mee.
Maar dat mocht niet. Er moest er één bij de telefoon blijven. Want stel dat er iemand brand krijgt! Die belt dan de brandweer, en als er dan niet wordt opgenomen - dat staat slordig, hoor! Dan bellen ze de volgende keer iemand anders, en wie weet hoeveel mooie branden er dan aan je neus voorbij gaan.
Één bij de telefoon dus.
De rest ging mee. Maar die pasten niet allemaal op één ladderwagen. Ze gingen met twee ladderwagens, drie bluswagens en een motorfiets.
Allemaal om naar Tante Heleen te kijken.