Je eigen hersentjes

Lenny ging er eens goed voor zitten. Eindelijk wat echte heksen-kennis! Daar was ze tenslotte voor gekomen; maar Tante Heleen deed altijd overal zo lang over. Ook nu weer: in plaats van gewoon de voorspelling uit de droom te verklaren, of in een glazen bol te kijken of wat dan ook, stond ze op van de tafel om een nieuwe kan aardbeien-limonade te gaan halen. Tergend traag schuifelde ze haar huisje in en begon onduidelijk te rommelen mat een aardewerken kan.
Nijdig zakte Lenny onderuit in de ligstoel en ze keek hoe de geit in de kersenboom probeerde te klauteren.
Ik laat die geit lekker klimmen, dacht Lenny. Ik zeg d'r lekker niks van, ook niet als-ie de takken eraf knabbelt. Dan heeft Tante volgend jaar lekker geen kersen. Mooi pech.
Natuurlijk was Lenny zelf degene die mooi pech had, want toen Tante Heleen eenmaal buiten kwam met de limonade moest ze eerst de geit uit de boom jagen. Dus ze had weer geen tijd voor Lenny haar droom.
Toen de geit eindelijk weer op de grond stond zei Tante Heleen: 'Dromen vertellen soms de waarheid. Maar niet over de toekomst. Ze komen uit je eigen hersentjes, nietwaar? Dus ze kunnen niks weten wat je eigen hersentjes niet al weten.
'Ze vertellen je iets over het enige waar ze echt iets van weten. Over je eigen hersentjes. Over wat je denkt, wat je hoopt, waar je bang voor bent.'
'Dus mijn droom betekent dat ik hoop dat Moniek weg zal gaan?' vroeg Lenny.
'Natuurlijk niet,' antwoordde Tante Heleen. 'Het kan ook zijn dat je bang bent dat ze weg zal gaan. Maar dat is alleen maar je eigen angst hoor. Het wil niet zeggen dat Moniek binnenkort echt weggaat.'

Maar dat deed Moniek dus wel.