Het Moniek-konijn had geen bril

'Het gekke is,' zei Lenny, 'dat de konijnen kinderen waren.'
'Dat is toch niet gek?' zei Tante Heleen. 'Konijnen krijgen ook kindertjes, hè? Anders zouden er geen nieuwe konijnen meer bij komen. Dus er zijn ook konijnenkinderen. Daar is vast een woord voor, zoals bij kalfjes of lammetjes. Maar dan anders, natuurlijk. Want het zijn konijnen, hè? Geen koeien of schapen. Ja ja. Dus er is vast een woord voor, voor een konijnenkindje, maar dat weet ik niet hoor.'
'Lamprei,' zei Lenny zonder erbij na te denken, want Martijn had gisteren een spreekbeurt over konijnen gehouden. 'Maar dat bedoel ik niet. Ik bedoel dat de konijnen échte kinderen waren, kinderen uit mijn klas. Dat is nou juist het rare. Want de broertjes, dat waren Martijn en Michael en Dave. En de meisjeskonijnen waren Moniek en Kymbyrly en ik. Maar je kon het nergens aan zien. Ik bedoel: Het Martijn-konijn had geen rubberlaarzen aan of zo. En het Moniek-konijn had geen bril. En ze hadden ook andere namen. Het Moniek-konijn heette geen Moniek maar Esmeralda. Dus ik kon onmogelijk weten wie wie was, maar ik wist het toch.'
'Ach ja,' zei Tante Heleen, 'zo gaat dat soms als je droomt, hè? Daar zou ik me maar niet druk over maken. Maar eh... wie was nou dat konijn dat ervandoor ging?'