Verliefdheid: enorm in de mode

'Op wie ben jij?' vroeg Deco.
Michael haalde zijn schouders op. 'Zeg ik niet,' zei hij. Want hij wist het niet. En hij had het idee dat hij het wel hóórde te weten.
Verliefd, dat is als je de hele dag aan iemand moet denken. Nou - dat merk je dan toch? Je kunt niet de hele dag aan iemand denken zonder dat je het zelf in de gaten hebt.
Maar er was geen enkel meisje waar Michael de hele dag aan dacht. En ook geen waar hij maar één keer per dag aan dacht. Of één keer per week. Maand.
Waarschijnlijk was hij dus, gewoon, op niemand verliefd.
Maar dat durfde hij niet te zeggen. Verliefdheid was enorm in de mode. Alle jongens waren verliefd tegenwoordig, of in elk geval: ze zeiden dat ze het waren. De meisjes ook, maar daar was niks bijzonders aan. Die waren al vanaf de kleutergroep voortdurend verliefd. Die waren het gewend. Ze praatten er ook niet zoveel over als de jongens.
De jongens hadden het over weinig anders, de laatste paar weken.
Dave en Simon waren ermee begonnen, die hadden ruzie gekregen omdat ze allebei op Marit waren.
Dave en Simon waren de grootste jongens van de klas; Simon was een keer blijven zitten. Zij waren het sterkst en ook het stoerst, dus toen zij verliefd waren werden de andere jongens het ook. Anders hoorde je er niet echt bij.

Weet je wat, dacht Michael opeens. Ik zég gewoon dat ik op iemand ben. Het hoeft toch niet wáár te wezen?

Makkelijk zat.

Maar... Op wie?