Ik bedoel: een takkenbezem!

'Ach liefje',' zei Tante Heleen. 'Hoe kan ik dat nou weten? Het is toch jouw vriendin? Jij kent haar beter dan ik, hè? Ja ja.'
'Jahaa,' zei Lenny ongeduldig, 'maar ik ben geen heks. En u wel. U weet alles van voorspellingen en zo. Dus u kunt ook wel zeggen wat mijn droom betekent.'
Tante Heleen glimlachte. 'Aha, zit het zo? Jij denkt natuurlijk aan dat boek over Elaine. Ja ja. Maar dat was geen toverboek, hè? Dat heb ik je toen ook uitgelegd.'
'Ja-haaa,' zei Lenny. Ze kreeg hier onderhand strontgenoeg van. Tante Heleen, met haar kromme neus en haar zwarte flodderjurk en haar grijze-vogelnestjes-haar - het was onmogelijk om er hekseriger uit te zien dan zij. Vooral niet als ze met de takkenbezem haar stoepje veegde. Ik bedoel: een takkenbezem! Kom op! Niemand leek zoveel op een heks, zelfs niet in een film over heksen, een film met speciale make-up mensen en speciale truc-mensen en stuntmensen en wat dan ook.
Tante Heleen had zelfs een pukkel op haar neus.
En ze liep altijd geheimzinnig te glimlachen, alsof ze iets wist wat jij niet wist en alsof ze je zomaar in een kikker kon veranderen.
Kom op! Ze had zelfs een zwarte kat.
En deze honderd procent heks-achtige oud-tante zou niet weten waar een droom over ging?
Ja, dag! Moest Lenny dat nou echt geloven?
'Ik ga weg,' dreigde Lenny. Ik ga weg en ik kom niet meer terug, als u me nou niet vertelt wat er gaat gebeuren.
Tante Heleen zuchtte. 'Goed dan,' zei ze, 'ik zal je zeggen wat ik ervan weet. Ja ja. Maar ik denk niet, dat je er blij mee zult zijn.'