'De Onoverwinnelijke'

Arme Danzibal! Ridder Bartilak werd niet voor niets 'De Onoverwinnelijke' genoemd. Hij was echt, helemaal, honderd procent, van onder tot boven onoverwinnelijk. Rovers en ridders, griffioenen en tovenaars - hij versloeg ze allemaal. Zelfs de gruwelijke reus Pjoek had hij een kopje kleiner gemaakt.
Hoe kon Danzibal hem dan verslaan? Danzibal was maar een heel gewoon riddertje. Niet veel sterker of slimmer dan de meesten, en zelfs heel erg veel kleiner en zwakker dan de reus Pjoek. (Maar, eerlijk is eerlijk, hij was wel slimmer dan Pjoek. Dat had echter niet veel te betekenen, want bijna iedereen was slimmer dan Pjoek. Waarvoor heeft een reus ook verstand nodig?)
Danzibal vroeg hulp aan tovenaars en monsters, aan rovers en ridders, maar niemand wist raad.
Niemand wist waarom ridder Bartilak zo onoverwinnelijk was. Er waren er natuurlijk altijd wel een paar die zeiden: 'Ha! Niemand is onoverwinnelijk! Let maar eens op!' En ze stormden ervandoor, om met ridder Bartilak te vechten. Die ze vervolgens moeiteloos in mootjes hakte.
Heel, heel moedeloos werd Danzibal daarvan.
Tot hij, op een dag, een konijn bevrijdde uit een klokkentoren. Het pluizige diertje vertelde, als dank, dat er niet meer dan twee mensen op de hele wereld waren die het van Bartilak zouden kunnen winnen.