De Grote Nummer Laatst

In het paleis woonden honderden mensen en de koning was de baas over iedereen. Koning Ulfius was de Grote Nummer 1 - hij stond helemaal bovenaan. Hoewel sommige mensen zeiden dat de koningin, toen zij nog leefde, zelfs nog de baas over de koning was geweest want hij deed alles wat ze zei. En nu de koningin dood was, kreeg prinses Elaine wel verdacht vaak haar zin. Eigenlijk kreeg ze gewoon altijd haar zin, dus je kunt ook wel zeggen dat ze eigenlijk de baas was.
Er was ook een Grote Nummer Laatst, die helemaal onderaan stond en nooit zijn zin kreeg en altijd moest doen wat iedereen zei. Dat was Olle, het zoontje van de knecht van de tuinman.
Elke dag liep hij te sjouwen met harken en spades en kruiwagens met mest. Hij deed al het zware werk in de tuin. Eigenlijk moest zijn vader dat allemaal doen, maar die was te lui. Die zat de hele dag onder het afdakje te kaarten met de tuinman en de keldermeester, en dan dronken ze stiekem de wijn uit de koninklijke kelders. Vanonder hun afdakje konden ze bijna de hele tuin zien. Lekker handig! Zo konden ze Olle in de gaten houden, of hij wel hard genoeg werkte.
Maar heel soms, als ze even niet keken, glipte Olle het oude schuurtje binnen. Dan had hij even rust, en speelde hij met de oude tuinkabouter.
Hij hield veel van de oude tuinkabouter, want die zei nooit van 'doe dit' of 'doe dat' maar keek hem altijd aan met een bemoedigende glimlach. Soms speelde Olle dat ze samen chocolademelk dronken.
Dat leek hem zo heerlijk! Hij had het nog nooit gedronken, natuurlijk, maar de prinses dronk het vaak dus dan moest het wel lekker zijn.
'Oh kabouter,' zuchtte hij soms, 'ik wou dat ik echte chocolade had, dan kon ik je trakteren!'
Dan glimlachte de kabouter en zijn oogjes leken te fonkelen. Alsof hij een plannetje had. Maar er was nog nooit wat van gekomen.