De jacht begint

Op avontuur! Op zoek naar monsters om te meppen! Alle ridders in rep en roer - ze hadden al zó lang geen avonturen meer gehad.
Dik en traag waren ze geworden, luierend in hun kastelen. 's Winters luierden ze bij het loeiende haardvuur en 's zomers luierden ze op een bankje in de tuin. Ze dronken er een bekertje warme kruidenwijn bij, of amandelmelk met honing. Ze hadden gesmikkeld van pudding en koek, en nu pasten ze niet meer in hun harnas.
Maar dat gaf niks.
Iedereen had wel een zwaarlijvige oudoom gehad, of een dikke opa, wiens harnas nu op zolder stoffig stond te worden. Dat kwam nu, nu de ridders volgegeten en sufgelummeld waren, mooi van pas natuurlijk.
De meesten kregen, terwijl ze al dat ouderwetse wapentuig aangespten, warempel zin om weer op pad te gaan. Slapen onder de blote hemel, zelf gevangen konijntjes roosteren aan een stok boven het vuur, en vooral: die woeste opwinding, die je alleen voelt als je op een monster afstapt dat veel groter is dan jij, en je weet dat alleen de kracht van je zwaard-arm en de scherpte van je geest je nog kunnen redden... Dat is toch eigenlijk het ware ridder-leven!
Tot verbazing van hun vrouwen liepen de ridders voor 't eerst in jaren rond met veerkrachtige tred. Wangen bloosden, ogen fonkelden, sommigen lieten hun zwaard door de lucht zoeven - kijken of ze 't nog konden!
Er werd gelachen, geroepen, hier en daar barstte een ridder uit in gezang.
De enige die niet vrolijk was, was ridder Bartilak.