Waar heb ik mee betaald?

Dat is vreemd, dacht baron Roodschild. Mijn wangen zijn nat. Het lijkt warempel wel alsof ik gehuild heb. Maar waarom zou ik huilen? Ik heb een onbreekbaar harnas voor mijn zoontje gekocht, dat is toch geweldig? En - eens even kijken, mijn zakken met goud, diamanten, robijnen en saffieren - ja hoor: ik heb alles nog! Heel, heel vreemd... Als ik alles nog heb, waar heb ik dan mee betaald?
Hij was het schilderijtje van Azalea helemaal vergeten.
Sterker nog: zelfs Azalea zelf was hij vergeten!
Toen de reus het schilderijtje aannam, had hij meteen alle herinneringen aan Azalea meegenomen.
Niemand weet precies waarom dat zo gebeurd is. Sommigen zeggen dat de Toversmid die herinneringen heeft gestolen uit boosaardigheid. Omdat niets zo kostbaar is als de liefde,en omdat hij het kostbaarste bezit van de baron wilde afpakken. Anderen zeggen juist dat hij ze heeft genomen uit medelijden - dat hij zag hoe verdrietig de baron was, en dat hij daarom de oorzaak van het verdriet heeft weggenomen.
Er zijn ook mensen die geloven dat hij ze per ongeluk heeft meegenomen; dat hij ze niet eens wilde hebben, maar dat ze door een of andere toverij aan het schilderijtje vastzaten. Misschien wel een toverkunst van de schilder; wie weet?
In ieder geval heeft baron Roodschild ze nooit meer teruggevonden.