De man in het nette pak stak zijn arm door het gat waar het raam had gezeten. Hij haalde de deur van het slot, verborg het breekijzer onze zijn jas en ging de fabriek binnen.
Jij en ik zouden dan de politie bellen, nietwaar? Als we een overduidelijke boef zagen inbreken in een verlaten fabriek?
Maar helaas, jij en ik waren daar niet. Michael was er.
En Michael had in zijn leven al veel tv gekeken. Spannende kinderfilms, daar hield hij van. Films waarin dappere kinderen het moeten opnemen tegen gevaarlijke boeven. Films waarin de kinderen het altijd winnen. Door hun slimheid en handigheid. En eigenlijk ook wel een beetje doordat de gevaarlijke boeven altijd oerstom zijn. En omdat de boeven nooit iets gevaarlijkers doen dan een dom, boos gezicht trekken.
Hij had nog nooit een échte boef ontmoet.
Dus hij ging niet naar de politie.
Hij ging de fabriek in.
Achter de boef aan.
donderdag 18 november 2010
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten