Bijna geen wetten - zó handig!

Het was de vizier van de Sultan. Hij wreef in zijn dikke handjes en zei: "Ik heb goed nieuws voor u! Uw kleindochter is zó lief en zó mooi - ze mag met de zoon van de sultan trouwen!"
De schrik sloeg mij om het hart. In paniek stamelde ik: "Wie... wat... zoon? Welke zoon?"
"Oh, welke zoon precies, dat kan ik nog niet zeggen," zei het mannetje luchtig en hij wapperde vaag met zijn handjes. "Maar de Sultan heeft honderd en drieëntwintig zonen, dus er zal er allicht eentje tussen zitten die met haar wil trouwen."
"Maar dat wil zij helemaal niet!" riep ik. Ik trok mijn arme meisje dicht tegen me aan. Alsof ik haar zo kon beschermen tegen de macht van de Sultan!
"Wat een onzin", riep de vizier. "Natuurlijk wil ze graag met de zoon van de sultan trouwen. Dat willen alle meisjes. Staat in het wetboek namelijk." Hij haalde een klein boekje uit zijn zak. "Zó handig, dat we bijna geen wetten hebben. Het hele wetboek past in je binnenzak, en dan is er nog ruimte zat voor je portemonnee. Bijna alles valt onder artikel 1, ziet u wel? De Sultan krijgt altijd zijn zin, staat daar." Hij wees op een bladzijde vol kriebelige letters, maar ja, ik kan dus niet lezen. "En hier," ging hij verder, "pati, pata,patom, waar staat het? Ah ja, Artikel 5c: alle meisjes willen met de zoon van de sultan trouwen. Daar kan dus geen twijfel over zijn."
Hij borg zijn boekje weg en zei vriendelijk: "Morgen laat ik haar ophalen. Zorgt u maar, dat ze dan klaarstaat.U hoeft geen koffertje in te pakken met kleren of een pyama of zo; ze krijgt alles nieuw van de Sultan.Ze gaat een nieuw leven beginnen, nietwaar?"