Glas uit onverwachte hoek

Olle luisterde naar de dreigende stilte. Ergens in de inktzwarte duisternis was de slang, wist hij, de moordlustige slang die het op de koning gemunt had.
En op hemzelf.
Wat was het beest van plan? Waar was het?
Ondanks de kou gutste het angstzweet over Olle's lijf. Het prikte in zijn ogen. Zijn buik deed pijn en zijn hart ging tekeer als een roffeltrom. Ieder moment konden, vanuit het zwarte niets, de verschrikkelijke slangentanden in zijn vel dringen om hem vol te spuiten met dodelijk gif.
Hij zwaaide woest in de rondte met zijn tuinkabouter, in de hoop de slang te raken.
En hij had geluk.
Bij toeval raakte hij de kop van de slang, pok. Maar het was maar half raak. De klap schampte af en Sszzzsz werd alleen maar kwader.
De slang richtte zich op.
Olle sloeg nog eens. Mis. Hartstikke mis.
De schubbenkop schoot naar voren.
En toen...
Op dat moment...
vielen er plotseling een paar lichtstraaltjes naar binnen in het duistere hol.
Een paar grote glasscherven kwam op onverwachte wijze uit de lucht vallen. Ze hadden zich door de bovenkant van de bladerhoop heen geboord en kleine lichtgaatjes achtergelaten.
En ze boorden zich nog door iets anders heen ook.
Door het hart van Sszzzsz.
De slang was zo dood als een pier.