Drie keer een iep-geluidje

'Goedenavond, jongetje,' siste het beest.
Olle zei niets terug. Er kwam een klein en angstig kreuntje uit zijn keel; dat was alles. Meer zou jij ook niet voor elkaar krijgen, als je in dat stikdonkere hol zat en in de ogen van een betoverde slang keek.
Maar Sszzzsz deed helemaal niet boosaardig. Hij had juist zin in een babbeltje.
'Woon je in het paleis?' vroeg hij geïnteresseerd.
Olle wist niet wat hij moest doen. Terugpraten? Tegen een slang?
'Ik vroeg je wat,' snauwde de slang. 'Woon je in het paleis?'
'Iep,' knikte Olle.
'Aha,' zei de slang. 'Dan ken je vast de koning wel?'
'Iep,' zei Olle weer, en ditmaal schudde hij van nee.
'Je woont in het paleis, maar je kent de koning niet? Hoe kan dat nou?' vroeg Sszzzsz streng.
Het is merkwaardig hoe snel de meeste mensen zich aanpassen aan hun omstandigheden. Olle had nu die keer een klein, kreunend iep-geluidje gemaakt en de slang had hem nog steeds niet opgegeten. Ergens diep in zijn geest besloot Olle dat het al drie keer goed gegaan was, en dat het dus veilig was om met een betoverde slang te praten.
'Het paleis is heel groot,' zei hij. Zijn knieën knikten; een beetje huiverig was hij nog wel. 'Ik weet natuurlijk wel wie de koning is, maar ik heb hem nooit gesproken of zo.'
'Aha,' knikte Sszzzsz, 'nou ja, dat is goed genoeg... wat ik zo ontzettend graag weten wil, namelijk is: wat is die koning voor iemand? Is hij een beetje een goeie kerel?'
Hij dacht: als het antwoord nee is, dan kan ik met een gerust hart mijn opdracht uitvoeren. Dan gaat die koning er aan.