Lichtgevende ogen

Olle merkte het niet eens, dat de gang was ingestort. Hij hoorde het geruis, dat wel natuurlijk, maar hij lette er niet op.
Want hij keek recht in twee ogen.
En dat waren niet de ogen van zijn kabouter.
Bepaald niet.
De ogen glansden groenig in het duister. Een beetje zoals de ogen van een kat. Maar dit was geen kat; kattenogen geven geen licht, ze weerkaatsen alleen maar het licht dat er op valt. In een donker hol in het midden van de nacht is een kat net zo blind als jij en ik.
Het was een slang. Zijn naam was Sszzzsz (De namen van slangen zijn voor mensen erg moeilijk uit elkaar te houden: het verschil tussen bijvoorbeeld deze Sszzzsz, zijn moeder Hzsszzs en zijn zusje Zszs-Hsszs is voor ons niet te horen. Een uitzondering was zijn neef Fvvfvfhvv, wiens moeder een klein spraakgebrek had.)
Sszzzsz was geen gewone slang. Slangenogen geven geen licht, net zo min als die van een kat. 't Zijn geen koplampen. Slangen hebben geen koplampen nodig; ze jagen niet door te kijken maar door te ruiken, of eigenlijk: door de lucht te proeven met hun tong.
Het licht in Sszzzsz's was geen lampje; het was een toverlicht.
Toen ze nog jonge slangetjes waren, waren Sszzzsz en zijn zusje en zijn neef gevangen door een kwaadaardige magiër. Deze tovenaar had een eeuwenoude ruzie met koning Ulfius. Toevallig had de koning zelf, in zijn jonge jaren, heel aardig leren toveren. Goed genoeg om zichzelf tegen de meeste tover-aanvallen te beschermen.
Maar de zwarte magiër bleef het proberen. Om de zoveel tijd stuurde hij weer een vervloeking of een monster op de koning af. Ditmaal was het Sszzzsz.