Hij ruste in vrede, bla bla bla

Szzzzsz had diep nagedacht. Zijn eerste gedachte was: hoe krijg ik die koning de pijp uit?
Dat was makkelijk genoeg. Het paleis had een paar kleine raampjes, waar geen mens doorheen paste; die kwamen uit in de kerkers. In de kerkers zaten gevangenen. Die zouden behoorlijk schrikken als er plotseling een grote slang hun cel binnenglijdt. Van de schrik gaan ze gillen. Een bewaker komt kijken wat er aan de hand is. Zodra hij de deur open doet, of een raampje, dan bijt je hem dood. Daarna kun je op je gemak de cel uit kruipen, en hup! Je bent in het paleis.
Je zoekt een veilig plaatsje, achter het keukenkastje bijvoorbeeld. Daar is het nog lekker warm ook. Je ligt daar lekker te soezen, en je luistert naar de gesprekken van de koks en de kamermeisjes.
Na een paar weken - of maanden, wat maakt het uit? - weet je waar de slaapkamer is. Je kruipt er heen door de zwijgende duisternis van de nacht. En even later... hap! Daar gaat de koning.
Hij ruste in vrede, bla bla bla, arme kerel, blablabla veel te jong gestorven...
Makkelijk zat.
Dat was hoe je het deed.
Daar had Sszzzssz moeten ophouden met denken.
Maar hij was dóórgegaan.
Hij was zich gaan afvragen waarom hij de koning zou vermoorden.
En elke moordenaar kan je vertellen: daar moet je niet over nadenken. Dan ga je twijfelen.
Waarom zou ik die koning vermoorden? Hij heeft mij niks gedaan. Misschien is het wel een hele aardige kerel.
Dat soort dingen ga je dan denken.