Duim omhoog.

Deco vond er niks meer aan. 'Ik ga naar huis,' fluisterde hij. 'Ik geloof nooit dat er nog een dief komt, vannacht.'
'Goed werk,' zei Bob. 'Dieven komen altijd als je ze niet verwacht. Dus we lagen hier een beetje voor joker, want we verwachtten een dief. Maar nou jij er niet meer in gelooft, nóú komt-ie pas. Let maar eens op.'
Daar moest Deco even over nadenken. 'Hoe weet een dief nou of wij hem verwachten?' vroeg hij tenslotte.
'Daar hebben ze een zesde zintuig voor,' antwoordde Bob. 'Dieven zijn helderziend voor verwacht worden. Dus hij kan ieder moment komen.'
'Ik geloof er geen bal van,' mokte Deco.
Bob stak zijn duim omhoog. 'Ik steek mijn duim omhoog,' zei hij erbij, want Deco kon dat natuurlijk niet zien in het donker.
Kymbyrly knipte de zaklamp aan.
'Doe dat ding uit,' fluisterde Bob woest. ´Straks ziet-ie dat we hier zitten, en dan weet hij dat we ´m verwachten. Dan komt hij nooit.´
´Ik wou alleen maar laten zien dat je duim omhoog deed,´ legde ze uit.
´Dat hoeft niet,´ antwoordde Bob, ´want dat heb ik dus net gezegd.´
´Oh ja. Waarom deed je je duim eigenlijk omhoog?´
´Omdat Deco goed bezig is. Hij gelooft mij niet. Gelukkig maar! Nu verwacht hij dus geen dief. Dus de dief komt.´
´Oh ja,´ zei Kymbyrly vaagjes. Ze moest er even over nadenken.
Terwijl ze nadacht sloop er een duistere gedaante naar de deur van de fabriek toe.
De dief was gearriveerd.