Was ik maar een stomme slang

En dat soort dingen was precies wat Sszzzsz dacht.
Als koning Ulfius een goeierik is, waarom zou ik hem dan doodbijten? Omdat de tovenaar het zegt? Maar als de tovenaar een goeie koning dood wil, is hij zelf natuurlijk een slechterik.
Moet ik doen wat een slechterik zegt? Als hij mijn baasje is?
Of moet ik doen wat ik zelf het beste vind?
Maar als de tovenaar mij niet betoverd had, dan kon ik niet eens iets vinden. Dan was ik altijd een stomme slang gebleven.

Moeilijk, moeilijk!

Ach, zuchtte Sszzzsz, was ik maar een stomme slang gebleven. Dan hoefde ik niet na te denken over dit soort ingewikkelde dingen.
Zo dacht hij dag na dag, en terwijl hij dacht ging de zomer voorbij. En ook de mooie dagen van de herfst. Het werd kouder en kouder.
Slangen kunnen daar niet tegen.
Ze hebben warme nodig, anders werken hun spieren niet.
En hun hersens trouwens ook niet.
De gedachten van Sszzzsz gingen trager en trager, en uiteindelijk werd hij wat hij had willen zijn: een stomme slang, die niet meer kon denken aan koningen en tovenaars en het verschil tussen goed en kwaad. Hij kon alleen nog maar slangendingen denken: over eten en slapen en in de zon liggen.
In de zon liggen ging niet meer. Er was geen zon.
Maar zijn slangenhersens vonden een andere oplossing: Olle's grote bladerhoop.