Begin hier

of
HIER

met het lezen van mijn verdwaal-verhaal. Dit verhaal gaat niet gewoon van a naar b naar c, maar het kronkelt in allerlei richtingen en slaat vreemde zijpaadjes in. En jij bepaalt, welk pad je neemt.



vrijdag 18 juni 2010

Slappe Melkmuiltjes

Konijnen? Ach er zijn zoveel soorten konijnen! Grote en kleine konijnen, witte zwarte en bruine, levende en dooie, konijnen van hout en van pluusj en van vlees en bloed, wilde konijnen en tamme, tamme om mee te knuffelen en tamme voor in de pan...

En dan was er ook nog Esmeralda. Esmeralda was anders dan alle anderen, een klasse apart, het meest bijzondere konijn aller tijden.
Tenminste, dat vond ze zelf.
Ze werd geboren als een heel gewoon bruin konijntje, in een hol op de heide met drie broertjes en vier zusjes en één mama. Ook woonden er nog zesendertig ooms en tantes en vierentachtig neven en nichten, want het was een groot hol. Honderdnegenentwintig bruine konijntjes bij elkaar, gezellig met z'n allen op de heide
Elke avond kwamen ze samen naar buiten om te knabbelen aan de heideplantjes.
Behalve de broertjes en zusjes van Esmeralda, want die dronken nog melk.
'On-ge-loof-lijk!' foeterde Esmeralda, 'dat jullie nog steeds melk drinken. En maar lebberen, en maar hangen aan die moeder! Hoe kunnen jullie nou ooit zelfstandige konijnen worden? Hoe kunnen jullie ooit de wereld ingaan en roem en rijkdom krijgen? Jongens, jongens, hoe oud zijn jullie nou al wel niet?'
'Elf dagen,' zeiden ze schuchter. 'Net als jij, want jij bent onze zus.'
'Ik?' snoof Esmeralda misprijzend, 'ik? de zus van zulke slappe melk- muiltjes als jullie? Ik dácht het niet!'
De broertjes en zusjes schoven zenuwachtig heen en weer en kropen dicht tegen de mama aan. 'Wat ben je dan?' vroegen ze schuchter. Als je niet onze zus bent, wat ben je dan?

Geen opmerkingen:

Een reactie posten