Geen naam, wel gaten

De huishoudster had een ander handschrift. Een heel ander handschrift dan de hoofdlakei. Rond en vloeiend, met hartjes op de I in plaats van punten.
En hoe netjes Pjum het ook probeerde, hij slaagde er niet in om het na te maken.
Je kon meteen zien dat er gerotzooid was, met het grote papier in de keuken. Het zweet brak Pjum uit, en hij gumde uit wat hij geschreven had, maar daar had hij natuurlijk niets aan. Want nu stond er een grote lege vlek op het papier, en om die leegte in te vullen moest hij het handschrift van Oude Mie nadoen. En dat kon hij dus niet.
Een tijdje stond hij besluiteloos naar de lege plek te kijken.
Hoe moest hij nou...
Ach natuurlijk, dacht hij, dat ik daar niet metéén op gekomen ben! Domme ik, de oplossing ligt zo voor de hand. Hij rende naar zijn kamer om een schaar te halen, en een potje lijm.
Heel voorzichtig knipte hij een 'P' uit het grote papier, de P van het kamermeisje Plien. Naarna knipte hij de 'j' uit kokkin Lykje, de 'u' uit lakei Sinus en een 'm' uit Simmert de tuinman. Heel voorzichtig plakte hij de letters achter elkaar en kijk eens aan, daar stond 'Pjum', keurig netjes.
Hij deed nog een stapje achteruit, om tevreden naar zijn werk te kunnen kijken, en toen pas bedacht hij zich dat hij vier gaten in het gaten papier had geknipt. Vier overduidelijke gaten. geschrokken probeerde hij zijn fout te herstellen, maar hij was zo in paniek dat hij weer aan het gummen sloeg en toen had hij geen naam meer, maar nog steeds wel gaten in het papier. Hij begon te gummen, te krassen, te knippen, te plakken en te schrijven, en alles werd erger en erger. Toen de ochtendzon door het keukenraampje viel was hij nog steeds aan het stuntelen met wat er over was van het grote papier.
Toen kwam Oude Mie de keuken binnen.